یکی از گونه‌های تمایز مدیریت اسلامی با مدیریت مغرب زمین، عوامل تعیین‌کننده و اثرگذار در فرایند تصمیم‌گیری مدیران است. در نظریه‌های تصمیم‌گیری مدیریت غربی که بر عقلانیت و عقلانیت محدود مبتنی است، اتکا به داده‌ها و تمرکز بر روشهای علمی تحلیل داده‌ها و هم‌چنین ارزیابی و انتخاب گزینه‌ها بر مبنای معیارهای تعریف شده، مبنای تصمیم‌گیری مدیران است؛ این در حالی است که در مدیریت اسلامی، هر چند همانند مدیریت غربی بر شناسایی تمامی ابعاد مسئله و داده‌ها و اطلاعات واقعی در فرایند تصمیم‌گیری تأکید می‌شود، عنصر مهم دیگری مورد عنایت قرار می‌گیرد که روح حاکم بر فرایند تصمیم‌گیری را شکل می‌دهد که از آن با عنوان توکل به خدا یاد می‌شود. توکل به مثابه چتری است که تمام فرایند تصمیم‌گیری را تحت پوشش قرار می‌دهد و تضمین‌کننده موفقیت واقعی در عرصه مدیریت است. در این مجال کوتاه تلاش می‌شود تا این عنصر مهم تصمیم‌گیری در مکتب الهام‌بخش اسلام با استناد به آیات نورانی قرآن کریم و دیدگاه اندیشمندان اسلامی مورد واکاوی قرار‌گیرد.
مصباح‌یزدی، محمدتقی (1392)، معارف قرآن: خداشناسی، کیهان‌شناسی، انسان‌شناسی، قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره): 58 ـ 61 شجاعی، محمدصادق (1387)، توکل به خدا، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره): 37 ـ 33. مطهری، مرتضی(1392)، امدادهای غیبی در زندگی بشر، تهران: انتشارات صدرا: 29 ـ 28.
)
