قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
آزاد ارمکی، تقی (1375)، جامعه‌شناسی عقلانیت، قبسات، س 1، ش 1: 54-39.
ابن فارس، ابی‌الحسین بن فارس رازی (1389 ق). معجم مقایس اللغه، قم، دارالکتب العلمیه.
ابن منظور، ابی الفضل جمال‌الدین محمد بن مکرم بن منظور مصری (1410 ق). لسان العرب، قم، نشر ادب حوزه.
الجوهری، أبی نصر اسماعیل بن حماد (1407 ق)، الصحاح (تاج اللغه و صحاح العربیه)، بیروت، دارالعلم الملایین.
بختیار نصرآبادی، حسنعلی؛ حیدری، محمدحسین و بهروان، حمیدرضا (1390)، نسبت عقلانیت انتقادی با اخلاق اجتماعی، راهبرد، س 20، ش 59: 165-139.
تورانی، حیدر (1387)، بررسی نقش عقلانیت قرآنی در سلامت تصمیمات مدیران و ارائه یک الگوی مفهومی. مطالعات اقتصاد اسلامی، س 2، ش 2: 148-121.
حسنی نیک، محمدعلی و مختاریانپور، مجید (1397). عقلانیت مدیریت جهادی، مدیریت اسلامی، ش 4: 106-79.
خزایی، احمدرضا (1393)، جایگاه عقلانیت در مدیریت فرهنگی از نگاه اسلام، پژوهشنامه قرآن و حدیث، س 7، ش 14: 176-157.
خیری، بهرام (1377)، بررسی تئوریک عقلانیت در مدیریت دینی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، تهران، دانشگاه علامه طباطبایی.
دانایی‌فرد، حسن (الف) (1395)، چالش‌های مدیریت دولتی در ایران، تهران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
دانایی‌فرد، حسن (ب) (1395)، نهضتهای مدیریتی در بخش دولتی (گذشته، حال و آینده)، تهران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
دانایی‌فرد، حسن؛ ثقفی، عمادالدین و مشبکی اصفهانی، اصغر (1389)، اجرای خط‌مشی عمومی: بررسی نقش عقلانیت در مرحله تدوین خط‌مشی، مدرس علوم انسانی-پژوهشهای مدیریت در ایران، س 14، ش 4: 106-79.
دانایی‌فرد، حسن و مظفری، زینب (1387)، ارتقاء روایی و پایایی در پژوهشهای کیفی مدیریتی: تأملی بر استراتژیهای ممیزی پژوهشی، پژوهشهای مدیریت، س 1، ش 1: 162-131.
دانگ، لیشنگ (1397)، نظریههای اداره عمومی: عقلانیت ابزاری و ارزشی، ترجمه حسن دانایی‌فرد، تهران، نشر مهربان.
درخشه، جلال و موسوینیا، مهدی (1397)، کارکرد نظریه عقلانیت سیاسی در انقلاب اسلامی ایران مبتنی بر اندیشه و عمل حکومتی امام خمینی، اندیشه سیاسی در اسلام، ش 13: 150-127.
دهخدا، علی‌اکبر (1341)، لغت‌نامه دهخدا، ج 3، تهران، نشر افست گلشن.
دهقان طرزجانی، علی (1396)، دلالتهای عقلانیت قرآنی در خطمشیگذاری عمومی، رساله دکتری. قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی.
راغب اصفهانی، حسین ابن محمد (1373)، مفردات الفاظ القرآن، تهران، مرتضوی.
رحیمی، احسان و حسینی، فردین (1398)، تحلیل ابعاد و مؤلفههای عقلانیت مبتنی بر روایات معصومان علیهمالسلام. اسلام و علوم اجتماعی، س 11، ش 21: 88-69.
رحیمی، احسان؛ زارعی متین، حسن و پرکان، حسین (1397)، تبیین مفهوم عقل و عقلورزی از منظر روایات به‌عنوان مبنایی برای سرمایههای سازمان (انسانی، اجتماعی، روان‌شناختی، معنوی)، مدیریت سرمایه اجتماعی، س 5، ش 4: 603-579.
شیخزاده، محمد و بنیاسد، رضا (1400)، تحلیل مضمون: مفاهیم، رویکردها و کاربردها. تهران: لوگوس.
رهبر، احسان (1391)، مفهومپردازی سازمانهای ایمانمحور و بررسی نقش آنها در توسعه خدمات اجتماعی: تبیین نقش عقلانیت هنجاری، اسلام و مدیریت، سال 1، ش 1: 104-79.
طباطبایی، امیر؛ پرخیده، حسنی؛ مرتضوی، حامد و طباطباییچهر، محبوبه (1392)، راهبردهایی برای ارتقاء دقت علمی در تحقیقات کیفی، علوم پزشکی خراسان، س 3، ش 5: 670-663.
عابدی جعفری، حسن؛ تسلیمی، محمد سعید؛ فقیهی، ابوالحسن و شیخزاده، محمد (1390)، تحلیل مضمون و شبکه مضامین روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در داده‌های کیفی، اندیشه مدیریت راهبردی، س 5، ش 2 : 198-151.
فرازمند، علی (1390)، مدیریت دولتی در عصر امپراطوری جهانی هخامنشیان، ویراسته ابوالحسن فقیهی و حسن دانائی‌فرد، تهران، انتشارات امام صادق (ع).
فروزنده، لطف‌الله (1390)، عقلانیت و جایگاه آن در سیاستگذاری، کیهان فرهنگی، ش 294 و 295: 30-22.
فیروزآبادی شیرازی، مجدالدین محمد بن یعقوب (1362)، قاموس المحیط، بیروت، دارالفکر.
قرشی، علی‌اکبر (1364)، قاموس قرآن، ج 5، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
کرمانی، سعید (1391)، معناشناسی عقل در قرآن کریم با تکیه بر نظریه حوزه‌های معنایی، تهران، دانشگاه امام صادق (ع).
محمدپور، احمد (1388)، ارزیابی کیفیت در تحقیق کیفی: اصول و راهبردهای اعتباریابی و تعمیمپذیری، علوم اجتماعی، ش 48: 106-75.
محمدپور، احمد (1397)، روش در روش: درباره ساخت معرفت در علوم انسانی، قم، لوگوس.
منصورنژاد، محمد (1383)، عقل در سه دین بزرگ آسمانی: زرتشت، مسیحیت و اسلام، سیری در تعاریف و سابقه مفهوم عقل و ارتباط آن با ادیان، تهران، جوان پویا.
منطقی، محسن (1395)، ابزارهای شناخت در مدیریت اسلامی، عیار پژوهش در علوم انسانی، س 7، ش 1: 82-67.
میزان الحکمه، ترجمه محمد محمدی ریشهری. نسخه آنلاین، http://lib.eshea.ir/5/1/27307.
نقی پورفر، ولی‌الله (1390)، مبانی و بسترهای تفکر و تعقل خلاق از دیدگاه اسلام، چشم‌انداز مدیریت دولتی، ش 5 : 32-9.
نقی پورفر، ولی‌الله و موسوی مقدم، محمد (1395)، گزینش مدیران و کارکنان از منظر اسلام با رویکرد به مؤلفه عقلانیت الهی به‌عنوان کلان شاخص شایسته‌سالاری، مدیریت فرهنگ سازمانی، س 14، ش 1 : 226-203.
نیسی، عبدالحسین؛ آذر، عادل؛ مقبل با عرض، عباس و نقی پورفر، ولی‌الله (1396)، طراحی الگوی چند سطحی عقلانیت در سازمان با رویکرد اسلامی، مدیریت اسلامی، س 25، ش 4 : 63-41.
وحیدیمنش، حمزه علی (1394)، دموکراسی و عقلانیت اسلامی، معرفت سیاسی، س 7، ش 2 : 44-25.
لاتین
Beed, C., Beed, C., )1999(, A Christian perspective on neoclassical rational choice theory, International Journal of Social Economics, 26 (4): 501–520.
Bolis, I., Morioka, S. N., & Sznelwar, L. I. (2017), Are we making decisions in a sustainable way? A comprehensive literature review about rationalities for sustainable development, Journal of Cleaner Production, 145: 310-322.
Bourgan, J. (2011), A New Synthesis of public Administration: Servicing in The 21st entury, Canada, McGill-Queenʼs University Press.
Denhardt, R. & J. Denhardt (2000), The New Public Service: Serving Rather than Steering, Public administration Review,60 (6): 549-559.
de Oliveira Fornasier, M. and Franklin, S. )2019(, Governance, rational choice and new public management (npm): a general view (and some critics). Revista Brasileira de Estudos Políticos. 119 (2), pp. 327-362. https://doi.org/10.9732/P.0034-7191.2019V119P327
Dimock. M. E. (1936), Thc Meaning and Scope of Public Administration in John M. Gaus et al. (Eds), Chicago, University of Chicago Press.
Fox, C. (2002), What Do We Mean When We Saa “Rationality” in Poblic Affairs?, New York, Macmillan.
Formal Rationality as Ideal; 2 The Textbook Approach to Management.
Gulick, L. (1937), Notes on the Tbeory of Organization, in L. Gulick & L. L'rwick (Eds.), Papers on the Science of Administration, New York, Institute of Public Administration.
Habermas, J. (1984), The theory of communicative action, volI, Boston, Beacon.
Hood, C. (1991), A public Administration for All Seasons?, public Administration, 69(1): 3-19.
Kalberg, S. (1980), Max Weber's types of rationality: Cornerstones for the analysis of rationalization processes in history, American Journal of Sociology, 85(5): 1145-1179.
King, N. and Horrocks, C. (2010), Interviews in qualitative research. Thousand Oaks, CA, US: SAGE Publications.
Knauff, M,
Spohn, W. (2021),
The Handbook of Rationality.
Cambridge, MA: MIT Press.
Moore, M. H. (1995), Creating Public Value: Strategic Management in Government. Cambridge, Harvard University Press.
Olmez, A. E. Sumer, H. C., and Soysal, M. (2004), Organizational Rationality in Public, Private and Multinational Firms in Turkey, Information Knowledge System Management, 4(2): 107-118.
Ostrom, V. (1971), Public Choice: A Different Approach to The Study of Public Administration, Public Administration Review, 31(2): 203-216.
Rescher, N.)1988(, Rationality: A Philosophical Inquiry into the Nature and the Rationale of Reason, Oxford, Clarendon Press.
Rutgers, M. R. (1999), Be Rational! But What it Means?, Journal of Management History, 5(1): 17-35.
Ryan, N. (1999), Rationality and Implementation Analysis, Journal of Management History, 5(1): 36-52.
Saunders, M., Lewis, P., Thornhill,A. (2009), Research Methods for Business Students.5eds, Harlow, Pearson Education.
Shakun, M. F. (2006), Spiritual Rationality: Integrating Faith-Based and Secular Based Problem Solving and Negotiation as System Design for Right Action, Group Decision and Negotiation, 15(1): 1-19.
Simon, H. A. (1957), Administrative Behavior, New York, Macmillan.
Sinkovics, R. R. (2008), Enhancing the Trustworthiness of Qualitative Research in International Business, MIR, 48(6): 689-714.
Snellen, I. (2002), Conciliation of Rationalities: The Essence of Public Administration, Administrative Theory and Praxis, 24(2): 232-346.
Snyder, P. Hall, M. Robertson, J. Jasinski, T. Miller, J. S. (2006), Ethical Rationality: A strategic Approach to Organizational Crisis, Journal of Business Ethics, 63(4): 371-383.
Taylor, F.w. (1911), The Principles of Scientific Management, New York, Harper and Brothers.
Tenbensel, T. (2002), Assessing the Relative Merits of Policy Commitment: is it Possible for Plicy Makers to Use Rich Language of Rationality?, Administrative Theory and Praxis, 24(2): 299-322.
Tomer, J. (2008), Beyond the rationality of economic man, toward the true rationality of human man, The Journal of Socio-Economics, 37(5): 1703-1712.
Twining, J. (2000), A Naturalistic Journey into the Collaboratory: In Search of Understanding for Prospective Participants, Denton, Texas Woman’s University.
Ventriss, C. (2002), The Need and Relevance for Public Rationality: Some Critical Reflection, Administrative Theory and Praxis, 24(2): 287-298.
Waldo, D. (1955), The study of Public Administration(11ed.), New Yourk, Random House.
Weber, M. (1947), Economy and society, NewYork, Bedminster.
Weber, M. (1968), The Theory of Social and Economic Organization, London, Macmillan.
White, L. D. (1948), Introduction to Public Administration, New York, Macmillan.
Wilson, W. (1887), The Study of Public Administration, Political Science Quarterly, 2(2): 22-197.
)
