ابن ابی الحدید بن هبه‌الله (1353)، شرح نهج البلاغه، قم: مکتبه آیت‌الله العظمی مرعشی النجفی.
ابن بابویه، محمد بن على (1362)، الخصال، محقق: على‌اکبر غفارى، قم: جامعه مدرسین.
ابن شعبه حرانى، حسن بن على (1404ق)، تحف العقول، چ دوم، قم: جامعه مدرسین.
اسفندیاری صفا، خسرو؛ دهقان، حبیب الله (1394)، الگوی فرماندهی مطلوب از منظر فرمانده کل قوا حضرت آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای، فصلنامه مدیریت نظامی، س پانزدهم، 93(4): 89 ـ 76.
اسکندری، مجتبی؛ محمدی، ابوالفضل؛ علی‌اکبری، حسن؛ سیف، بهمن (1392)، سبک رهبری فرماندهان نظامی از دیدگاه امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه، مدیریت اسلامی، س 22، ش 1: 9 ـ 4.
امیری، علی نقی (1395)، رفتار شناسی مدیران در نهج البلاغه، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
اوزمن، هوارد؛ کراور، ساموئل (1387)، مبانی فلسفه تعلیم و تربیت، ترجمه متقی پور، قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره).
بیات، عبدالحمید؛ محمد دینی، محسن؛ حیدری دلگرم، محمدمهدی (1395)، بررسی ویژگیهای استعدادی فرماندهان نظامی از منظر قرآن کریم، مدیریت اسلامی، س 23، ش 4: 161 ـ 186.
تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد (1363)، غررالحکم و دررالکلم، قم: دارالکتاب الاسلامیه.
حاجی‌وند، مجتبی؛ سید جوادین، سیدرضا؛ مختاریان‌پور، مجید (1397)، اصول انسان‌شناختی مدیریت منابع انسانی اسلامی، فصلنامه علمی مدیریت منابع در نیروی انتظامی، 7 (1): 64 ـ 80.
خان‌احمدی، اسماعیل؛ مدنی، مصطفی (1392)، منشور فرماندهی کارامد برگرفته از نهج البلاغه، مدیریت اسلامی، س 21، ش 2: 223 ـ 253.
خرمشاهى، بهاء الدین؛ انصارى، مسعود (1376)، پیام پیامبر(ص)، تهران: منفرد.
خوانساری، جمال الدین محمد (1360)، شرح غرر الحکم و دررالکلم، با مقدّمه و تصحیح، تعلیق میرجلال‌الدین حسینی ارموی، چاپ سوم، تهران: دانشگاه تهران.
دشتی ، محمد (1385)، ترجمه نهج البلاغه امام علی علیه‌السلام، قم: بوستان کتاب.
دهقانی پوده، حسین؛ پاشایی هولاسو، امین (1399)، تدوین الگوی فرماندهی شهید قاسم سلیمانی، مدیریت اسلامی، س 28، ش 2: 13 ـ 37.
رفیعی، مجتبی؛ علی‌احمدی، علیرضا؛ موسوی، محمد؛ کرمانی، محمد (1392)، رهبری اخلاق‌مدار، ثمرۀ پارادایم مدیریت اسلامی، پژوهش‌نامه اخلاق، 6 (20): 49 ـ 76.
شعبانی، حسن (1395)، مهارتهای آموزشی و پرورشی، تهران: سمت.
شیخ زاده، محمد (1392)، رهبری خدمتگزار، پارادایم نوین رهبری از دیدگاه اندیشمندان مدیریت، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
طریحى، فخر الدین (1375)، مجمع البحرین، چ سوم، تهران: کتابفروشى مرتضوى.
علیمردانی، اکرم (1390)، مدیریت اسلامی و ارتباط آن با تعلیم و تربیت، نشریۀ فصلنامه توسعه، س 6، 4(20): 32 ـ 40.
عمید، حسن (1375)، فرهنگ عمید، تهران: انتشارات امیرکبیر.
غزالی، محمد بن محمد (1354)، نصیحه‌الملوک، تصحیح جلال‌الدین همایی، تهران: دانشگاه تهران.
فلاح‌زاده، محمدهادی؛ علی‌اکبری، راضیه (1395)، شیوۀ مدیریت حضرت علی(ع) در جامعۀ اسلامی عصر خلفا، پژوهش‌نامه مذاهب اسلامی، 3 (6): 117 ـ 113.
فیض کاشانی، محمدبن شاه مرتضی (1406ق)، الوافی، مصحح فقیه ایمانی، اصفهان: مکتبه امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام العامه.
قانع، امیررضا؛ قانع، الهه؛ اصغری، عبدالرضا (1397)، کندوکاوی در شاخصه‌های مدیریت با محوریت مدیریت علوی، رهیافت فرهنگ دینی، 1 (4): 47 ـ 62.
قرشى، على اکبر (1371)، قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الإسلامیه.
مجلسی، محمدباقر (1403ق)، بحارالانوار، مصحح: جمعى از محققان، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
محبی، علی؛ کریمی خویگانی، روح الله (1397)، نقش‌های تربیتی فرماندهان آموزشی، تهران: علوم انتظامی امین.
محمدی ری شهری، محمد (1393)، میزان‌الحکمه، قم: سازمان چاپ و نشر دار الحدیث.
مصطفوی، حسن (1365)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، الطبعة الاولی، وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی.
مطهری، مرتضی (1378)، مجموعهآثار، تهران: صدرا.
مکارم شیرازی، ناصر(1376)، مدیریت و فرماندهی در اسلام، قم: هدف.
موغلی، علیرضا؛ احمدی، علی‌اکبر، آذر، عادل؛ خدامی، عبدالصمد (1392)، شناسایی عوامل مؤثر بر ایجاد سازمان مربی‌گرا، مطالعات مدیریت بهبود و تحول، 23 (71): 111 ـ 115.
مؤمنی راد، اکبر؛ علی‌آبادی، خدیجه؛ فرادانش، هاشم؛ مزینی، مؤمنی (1392)، تحلیل محتوای کیفی در آئین پژوهش؛ ماهیت، مراحل و اعتبار نتایج، فصلنامه اندازه‌گیری تربیتی، 14 (4): 44 ـ 63.
نبوی، عباس (1388)، فلسفۀ قدرت، تهران: سمت.
نبوی، محمد حسن (1373)، مدیریت اسلامی، قم: بوستان کتاب قم.
منابع انگلیسی
Larson, Paul.W, Richburg, Matthew.T (2003), Leadership coaching, Berger. qxd. Chapter28, pp307-319.
Elo S, Kyngas H. The qualitative content analysis process. Journal of Advanced Nursing: research methodology. 2008; 62(1): 107-115.
Streubert HJ, Carpenter DR. Qualitative Research in Nursing: Advancing the Humanistic Imperative. Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins; 2010.
)
